Fas seyahatimizin üçüncü durağı olan Marakeş’e Fez’den gece treni ile gidiyoruz. Yataklı vagon olmadığı ve ikinci sınıf biletlerde de koltuk numarası bulunmadığı için birinci sınıf bilet alıyoruz. Bilet ücretleri kişi başı 311 MAD yani yaklaşık 28 Euro. Birinci sınıf biletlerde kompartımanda karşılıklı üç koltuk var. Aslında Avrupa ve Türkiye’deki ikinci sınıf kompartımanlarla eş değerde. Biz ciddi anlamda üşüdüğümüz bir yolculuk yaparken, gece 2.30’da Fez’den hareket eden trenimiz de sabah 11’e doğru Marakeş tren istasyonuna varıyor.
 |
| Yeni kent tarafında bulunan Kraliyet Tiyatrosu |
 |
| Tren istasyonundan medinaya yürürken çok güzel parkların içinden geçiyoruz. |
Hemen hemen gittiğimiz her yerde olduğu gibi, Marakeş’te de tren istasyonundan konaklayacağımız
Riyad Sofia’ya yürümeyi tercih ediyoruz. Böylece yeni kent kısmını da görmüş oluyoruz. Riyad Sofia, medinada yer alan, yedi tane odası olan geleneksel bir Fas evi. Medina sokaklarında yürürken sadece pembe renkteki duvarları görüyoruz. Oysa riyadın kapısından içeri girdiğimizde sanki zamanda yolculuk yapıyoruz ve bambaşka bir dünyaya geçiş yapıyoruz. Avlusunda küçük bir havuz var. Riyadın duvarları sedir ağacı oymaları, el yapımı zelligeler (mozaikler) ve alçı bezemeleriyle süslenmiş.
 |
| Riyada giden yol |
 |
| Riyada vardığımızda odamıza yerleşmeden elbette nane çayı ikram ediyorlar :) |
 |
| O kadar çok nane çayı içiyoruz ki Ömer artık nane çayı uzmanı oluyor :) Yukarıdan hava ile temas etmesini sağlayacak ve köpürecek şekilde çaylarımızı dolduruyor. |
 |
| Riyadın havuzlu avlusu |
 |
| Odalar üst katta yer alıyor. |
 |
| Odalar da en az avlu kadar özenli ve otantik |
 |
| Soldan sağa: Oda kapısı, banyo kapısı, giysi dolabı kapısı |
 |
| Kahvaltınızı isterseniz avluda havuz başında, isterseniz terasta yapabiliyorsunuz. Biz terası tercih ediyoruz. |
Atlas Dağları’nın eteklerine kurulmuş ve Fas’ın ilk başkenti olan Marakeş, Berberi dilinde “Tanrının Ülkesi” anlamına geliyor. Pembe renkli evlerini güneş batarken kızıla çevirdiğinden yerli halk ise Marakeş’e “Kızıl Şehir” diyor. Bence kesinlikle kızıl şehir ismini hak ediyor. Güneşin batmaya başlamasıyla resmen tüm şehir pembeden kırmızıya dönüyor. Çok hoş bir renk tüm şehri kaplıyor.
Fez’e göre çok daha turistik olan Marakeş’i gezmeye medinadan başlıyoruz. Renkli souklarında (pazar) el yapımı ürünlerden, baharat çeşitlerine, Berberi halılarından bakır ürünlere kadar çok geniş bir ürün yelpazesi var. Benim ilgi alanıma giren bir şey olmuyor. Ama anısı olsun diye bir küpe almak istiyorum. Tabii ki sırada pazarlık var. 120 MAD dediği küpeye 50 MAD teklif ediyorum. Anlaşamıyoruz ve soukta yürümeye devam ediyoruz. Tam Ömer bana “çok beğendiysen alsaydın. Sonuçta adam peşinden koşacak değil ya” dediği sırada küpeyi satan kişi koşarak arkamızdan geliyor ve 70 MAD’a küpeyi alıyorum :) Anlayacağınız Fas’tan ne alırsanız alın, sıkı bir pazarlık yapın. Pazarlıksız hiç bir şey almayın! Çünkü fiyatları inanılmaz şişiriyorlar.
 |
| Souk |
 |
| Souklarda satılan Berberi takılar |
 |
| Çeşit çeşit baharatlar ve sabunlar |
 |
| Souk |
UNESCO tarafından koruma altına alınmış olan Jemaa El Fnaa (Camiü’l Fena) Meydanı, kelimenin tam anlamıyla kentin kalbinin attığı yer. Bir rivayete göre, “Fanilerin toplanma yeri” anlamına gelen Jemaa El Fnaa isminin, Murabıtların ve Muvahhidlerin kestikleri kişilerin başlarını bu meydanda sergilemelerinden geldiği düşünülüyor. Eskiden bu meydanda idamlar yapıldığından halk arasında ise “kıyamet meydanı” olarak anılıyor.
Bir yanda Berberi çalgıcılar, dansçılar, yılan oynatanlar, masal anlatanlar ve kına ile dövme yapanlar, diğer yanda taze meyve suyu, taze kavrulmuş nohut, hamur işi tatlılar ve tajin satanlar... Meydanda yürürken curcunanın içinde yer alıyorsunuz. “Madam, mösyö” hitaplarıyla herkes sizi bir yana çekmeye çalışıyor. Meydanda tek bir şeyden rahatsız oluyorum. Boynuna tasma geçirdikleri maymunları her gördükleri turistin üstüne atmaya çalışanlardan! Zavallı hayvanlar bir o tarafa bir bu tarafa sürüklenerek resmen eziyet çekiyor!
Meydanın çevresinde kafeler ve restoranlar var. Biz de bir gün Aqua, diğer gün ise Zeitoun Cafe’nin terasında oturup uzaktan meydandaki kargaşayı izliyoruz. Her iki kafenin de yemekleri lezzetli. Özellikle Zeiton Cafe’ye gidenler “chocolate banana roll” yemeden kalkmayın. Hatta benim yerime de bir tane yiyin :)
 |
| Jemaa El Fnaa (Camiü’l Fena) Meydanı |
 |
| Geleneksel Berberi üflemeli çalgısı olan “rayta” eşliğinde yılan oynatılıyor. |
Kentin her yerinden görünen Kutubiye Cami 1100’lü yılların sonunda Muvahhidler tarafından yapılmış. 70 metre yüksekliğindeki minaresinin her yüzünü farklı desenler süslüyor. Ayrıca minaresi alışık olduğumuz gibi yuvarlak değil, dikdörtgen bir yapıya sahip. Minarenin en ucunda da hilal yerine üç tane büyükten küçüğe küre bulunuyor.
 |
| Kutubiye Cami |
 |
| Caminin arka tarafındaki portakal ağaçları ve palmiyelerle süslü parkta kısa bir mola vermeyi ihmal etmeyin. |
Kenti düşman akınlarından korumak için, yaklaşık 19 km uzunluğunda duvarlar ile medinayı çevreliyorlar. İçeriye 20 tane kapıdan girilebiliyor. Bunlardan en ihtişamlısı 2 metre kalınlığında, 9 metre yüksekliğindeki Bab Agnaou. Zamanında yabancılara karşı yapılmış olan kapı bugünlerde leyleklere ev sahipliği yapıyor.
 |
| Bab Agnaou |
1500’lü yıllarda Ahmet el-Mansur tarafından Saadian Hanedanlığı için Saadian Mezarları yaptırılıyor. Yaklaşık 100 yıl sonra Mevlay İsmail tarafından surlarla kapatılan mezarlık uzun bir süre kimseye varlığını hissettirmiyor. Ta ki 1917 yılında Fransızların havadan çektiği fotoğraflar ile yeniden ortaya çıkana kadar… Saf altın ve mermer işlemesiyle yapılmış olan mezarlıkta yaklaşık 100 tane mezar bulunuyor.
 |
| Saadian Mezarları |
 |
| Saadian Mezarları |
 |
| Saadian Mezarları |
 |
| Saadian Mezarları |
Saadian Mezarlarına yakın bir konumda El-Badi Sarayı bulunuyor. 1500’lü yıllarda Ahmet el-Mansur tarafından şatafata yönelik yaptırılmış saray, Mevlay İsmail tarafından yağmalandıktan sonra bile görkemini hala koruyor. Sarayın bahçesi portakal ağaçlarıyla kaplı. Saraydan ayrılmadan terasına çıkmayı unutmayın. Hem saray hem de kent manzarası görmeye değer.
 |
| El-Badi Sarayı |
 |
| Misafirlerin ağırlandığı odaların kalıntıları |
 |
| El-Badi Sarayı |
Marakeş’e kadar gelmişken görmeniz gereken bir diğer yer ise Bahia Sarayı. Ortasında palmiyeler, serviler ve sarmaşıklarla dolu bir bahçesi olan saray, zamanının ihtişamını gözler önüne seriyor.
 |
| Bahia Sarayı |
 |
| Tavanları çok etkileyici |
Marakeş’in en az sarayları kadar bahçeleri ve parkları da muazzam güzellikte. Kentte birçok bahçe olmasına rağmen bizim zamanımız kısıtlı olduğu için Menara Bahçesi ve Majorelle Bahçesi’ne (Jardin Majorelle) gidebiliyoruz.
Kentin biraz dışında, hava alanının hemen yanında gözünüzün alabildiğine zeytin ağaçlarıyla kaplı Menara Bahçesi, Almohad Hanedanlığına ait bir çiftlikmiş. Günümüzde rekreasyon alanı olarak kullanılan bahçenin ortasında büyükçe bir havuz var. Açıkçası Marakeş seyahatimizde gitmesek de olurmuş dediğim bir yer. Medina sokaklarında boş boş dolaşmayı tercih ederdim…
 |
| Menara Bahçeleri |
Menara Bahçesinin aksine Majorelle Bahçesi beni çok etkiliyor. (Tabi bahçeye girebilmek için güneşin altında kırk dakika sıra beklemenin de etkisi olabilir :) ) Jacques Majorelle isimli bir ressama ait olan bahçede Fas tarzı havuzlar ve dünyanın dört bir yanından getirilen kaktüsler, palmiyeler ve çeşitli bitkiler var. Ressamın ölümünden sonra bahçeyi ünlü Fransız modacı Yves Saint Laurent satın alıyor. Modacının ölümünden sonra vasiyeti üzerine külleri bahçeye serpiliyor.
Ayrıca bahçenin içinde Berberilerin hayatının ve kültürünün anlatıldığı, kıyafet ve takılarının sergilendiği Berber Müzesi var. (Müze biletini bahçeye girmeden almanız gerekiyor.) Müzenin içerisinde fotoğraf ve video çekmek yasak. Bence müze kesinlikle görülmeye değer. Zaten müzedeki takıları gördükten sonra souklarda bize Berber takısı diye satmak istedikleri şeylerin Berber tarzı olmadığını anlıyorum.
 |
Jardin Majorelle
|
 |
Jardin Majorelle
|
 |
Jardin Majorelle
|
 |
Jardin Majorelle
|
 |
Jardin Majorelle
|
Marakeş için ayırdığımız iki gün dolu dolu geçiyor ve bol bol yürüdüğümüz bu büyük ve karmaşık şehir bize Fez’in ardından çok daha keyifli geliyor. Fez’e kıyasla çok daha ferah ve turistik olması bu anlamda bizi kendine çeken faktörler olurken, şehrin Fas kültürüne has curcunası da ruh halimize iyi geliyor. Belki de Marakeş’in ritmi, bu curcunanın kaosa dönmesini engelliyor.
Ve Marakeş’in ardından, sıra seyahatimizin assolisti Sahra Çölü’ne geliyor… :)
Sahra Çölü gezi notları için tıklayınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder